Las últimas semanas!

Goedemorgen mijn lieve vrienden!

Een hele tijd is het stil geweest (al hebben jullie me vast nog kunnen volgen via de foto's), maar nu wil ik jullie toch nog één keer op de hoogte stellen van mijn leventje hier op Tenerife =) het belangrijkste nieuws van deze blog, zoals de titel al luidt "de laatste weken": nog 14 dagen en dan is mijn avontuur hier alweer voorbij! Allereerst nog even terugblikken op afgelopen maanden.

Ongeveer 2,5 maand geleden dat ik het laatste reisverslag schreef verwachtte ik mijn ouders in Tenerife. Als verassing stond ik ze op te wachten op de luchthaven en wat was het weerzien onwijs tof en toch zo gewoon. We hebben een heerlijke tijd gehad en veel gedaan/gezien. Naast de leuke dingen die we deden, waren er ook minder fijne dingen. 
De eerste dag zijn we samen met de auto het eiland rondgereden en eindigden onze trip in het noorden van het eiland op een strand (playa de las teresitas). Na een duidelijke overweging of ik mijn logeer tas mee zou nemen op het strand, of veilig uit het zicht in de kofferbak van de auto te laten, koos ik voor het laatste. Nadat we een halfuurtje op het strand lagen had ik iets nodig uit mijn tas. Ik liep terug naar de auto en verrek, de auto was niet meer op slot. Ik trok de kofferbak open en het gene waar je vaak bang voor bent overkwam me. WEG TAS. Onze eerste dag hebben we dus goed afgesloten, met 2 uur op het politiebureau te zitten. 
Om even de ernst van de diefstal aan te geven, een selectie van de inhoud van de tas: Portemonnee (inclusief ID-kaart, Rijbewijs, Nederlandse bankpas, Spaanse bankpas, zorgpas, geld) alle mogelijke sieraden die ik had, kleding, lenzen + vloeistof, opladers, sleutels van ons appartement + adresgegevens etc. etc. etc. (dat laatste maakte ons trouwens erg bang de laatste maanden, maar we zijn nog altijd veilig)

Zoals je hierboven hebt gelezen was ik dus al mijn belangrijke documenten kwijt en dat was het meest vervelend. Dit kostte onwijs veel energie en tijd. Ik kwam in een proces wat 2 maand heeft geduurd en ik pas 2 week terug heb kunnen afsluiten. De Nederlandse ambassade is wegbezuinigd op Tenerife en ik had een groot probleem. De dichtstbijzijnde ambassade was in Madrid maar no way dat ik in mijn eentje naar Madrid zou gaan om zulke dingen te regelen. Tevens had ik geen geldig reisdocument meer. Uiteindelijk na 2 maand stress heb ik een Laissez Passer weten te bemachtigen in Tenerife en FEEST ik kan weer naar Nederland vliegen. Daarnaast heb ik veel Spaanse documenten opnieuw moeten regelen, zoals mijn bankrekening en pas of de NIE.
Voor de dieven onder ons, neem al het geld maar mee, maar laat de documentjes alsjeblieft liggen, haha.

Om verder te spreken over de positieve dingen is mijn zus Anne-Wil plots nog langsgekomen voor een lang weekend en wat was dat LEUK. Ook wij hebben een auto gehuurd en veel dingen gezien, gedaan, gelachen en vooral: bijgekletst.
Daarnaast bleef ik veel leuke dingen doen met al mijn lieve vrienden hier en wat heb ik het toch getroffen met de mensen om mij heen. We gingen bijvoorbeeld parasailen, jetski varen, flying fish, loro parque en vele feestjes. 
Ook lieve Sven kwam nog een keer langs en we hebben heerlijk genoten van het eten, het weer, het strand, de feestjes en uiteraard van elkaar. We hebben bijvoorbeeld een boottocht gedaan en dolfijnen gespot in de zee, naar een zoutwater bad geweest in het noorden en in mijn favoriete lokale restaurantje geluncht.  

Nu ben ik bijna aan het einde gekomen van mijn periode in Tenerife en wat voelt dat dubbel. Ik ben ontzettend blij dat stage er bijna op zit, maar wat ga ik de mensen, het eiland, het weer en de cultuur missen. Tijd om afscheid te nemen is al aangebroken want mijn lieve huisgenootje Dyonne, mijn bucknie vriend Nick en trouwe werkvriendinnetje Julie gaan morgen vertrekken =( en met hen vele andere stagiaires! huilen geblazen hihi. Gelukkig blijf ik nog over met Lucas en zijn er alweer nieuwe stagiaires aangekomen. Morgen ga ik verhuizen naar Lucas z'n appartement en dat wordt de koffer weer inpakken dus =O.

Mijn mening ten opzichte van het bedrijf en mijn stage zijn wel erg verandert in de afgelopen 2,5 maand. Hier zal ik verder niet over uitweiden via de media, maar persoonlijk vragen mag natuurlijk altijd! Het voelt de laatste maanden meer als overleven, dan dat ik er nou echt plezier in heb en dat maakt mij de dagen echt aftellen. Toch probeer ik er nog het beste van te maken en 14 dagen is nog te overzien =)

Na vele tegenslagen en rottigheid, heb ik mijzelf altijd in de positieve drive weten te houden, dankzij fijne bezoekjes van mijn dierbaren en alle lieve mensen hier om mij heen. Ik wil iedereen onwijs bedanken voor alle lieve woorden, steun en geweldige ervaringen die we mogen delen.
In het bijzonder Dyonne mijn altijd stralende, lieve en gekke huisgenootje. Wat ben ik van jou gaan houden en wat hebben we veel meegemaakt. Deze ervaring vergeten we nooit weer en wat ga ik je mega missen. Maar natuurlijk ook Nick en Lucas, die de bucknies compleet maken. Nick bedankt voor alle lekkere cocktails die je elke avond opnieuw met liefde voor me maakte en de lekkere maaltijden die je kookte en Luuc jij deed eigenlijk nooit zoveel HAHA (behalve bier drinken =P), maar wij zijn wel masterteam afwas. Bedankt voor je altijd positieve, gezellige en meelevende energie. Jullie zijn schatjes!
Juul jij was echt mijn allergrootste steun en toeverlaat, wat hebben we toch veel gelachen en af en toe gehuild saampjes en wat sleepten we elkaar erdoor heen. Deze afgelopen 5 maand stonden we alle dagen om 9.05 bij de bushalte (oké jij altijd 15 minuut later haha) om weer een dag te gaan werken. Soms boos, gefrustreerd en verdrietig maar dan moesten we onze schouders er weer onder zetten en wat hebben we dat samen gerocked. Ik zie je in Brugge lief meisje, Saluutjes. 
Uiteraard wil ik ook al mijn lieve collega's bedanken die dit toch niet kunnen lezen, maar ook zij hebben mij altijd gemotiveerd en opgevrolijkt. Als het even niet meer ging, stond er wel weer iemand klaar met een verse jus d'orange en een dikke knuffel. Ook maakten zij elke dag weer tot een groot feestje, jullie zijn echt de gekste mensen die ik ken (soccoristas) haha. 

Maar zeker niet te vergeten: papa en mama! Bedankt voor alles wat jullie voor mij gedaan hebben. Alle liefde, steun en een onwijs fijne week. Ik kan niet wachten jullie weer te zien. Sven, je bent het allerliefste vriendje van de wereld en wat ben je sterk geweest. Alles was niet altijd makkelijk en ook zeker gingen deze 5 maand niet vlekkeloos, maar je bent er altijd voor mij geweest. We weten hoe het is om elkaar een lange tijd te missen, maar wat was het dan extra fijn om elkaar weer te zien en wat is nu 5 maand op de tijd die we nog tegemoet gaan samen? I love you. Anne-Wil, bijna alle dagen stuurde jij wel een appje, ook al was het maar "slaap lekker zusje". Je hebt onwijs meegeleefd met alles wat ik deed en wat ben ik blij dat je langs bent gekomen. Die paar dagen vol herinneringen pakt niemand ons meer af. Oma, je bent een heldin. Net voordat ik wegging heb je een Ipad gekregen en wat had je er een hekel aan "wat moet ik hier mee" en nu......... Ja hoor, daar is weer een Facebook bericht van oma. Je bent een lieverd en wat is het leuk om zo in contact te blijven. Anita, Michel, Sido en RJ omdat familie voor altijd is en ik dat ook zeker afgelopen 5 maand heb gevoeld <3. Sanne, mijn allerbeste vriendinnetje. We spraken elkaar niet veel, maar als we dan een momentje hadden gevonden voor Skype waren we minimaal 2,5 uur aan de klets. Jij bent op dit moment in Lanzarote en gaat dezelfde ervaring tegemoet als ik en wat wens ik je veel geluk en succes. We gaan snel wat plannen hihi. Dikke kus. JASNA,  Jaap, Alida, Sanne, Niek en Amber,  hartelijk bedankt voor de wekelijkse zondagavond selfie hahah. Wat heb ik er enorm van genoten en wat zijn jullie allemaal lief geweest. En als laatste, maar zeker niet de minste mijn lieve schoonfamilie, Wim, Ellen, Demi en Vera, bedankt voor al het medeleven, de lieve berichtjes en de steun. Vera je kan weer een dagje afstrepen op de kalender hihi. Ik kijk echt uit naar onze vakantie en kan niet wachten jullie weer te zien. 

Dat was hem dan, mijn laatste reisverslag... Ik wil natuurlijk ook iedereen die ik niet heb genoemd onwijs bedanken voor alle lieve berichtjes en medeleven. 

See you all again in Holland!!
Nos vemos en Holanda!!
Tot in Nederland!!